لاله مهر آیین در گفت‌وگو با پایگاه خبری معدن نیوز بیان کرد: برای همین در اواخر همان سال حدود ۱۵۰۰ نفر پیاده شروع به فرار از معادن الماس کردند اما شبکه نظامی شروع به شلیک کرد و تعداد زیادی از افراد معدنکار از بین رفتند.
وی افزود: هدف از این حمله این بود که مانع از فرار کارگران همراه با الماس‌ها از منطقه شوند. این فرار و گزیرها و قتل‌های پی در پی حدود ۴٫۵ سال ادامه داشت و به کابوس مارانژ نام گرفت. محلی که کسی برای کار می‌رفت و بازگشتی نداشت. کارگرانی که میلیون‌ها دلار برای صاحبان کار خود ثروت می‌آفریدند اما حتی امنیت جانی نداشتند.
این استاد دانشگاه اشاره کرد: کابوس مارانژ جایی بود که زنان فرزندان خود را به‌دست محافظان می‌گذاشتند تا بتوانند اندکی غذا برای خود و فرزندان شان پیداکنند. برای همین در این معدن با کمک گروه مبارزین حقوق بشر در سال ۲۰۱۱ موفق شدند که با کارگران معدن مارانژ که ادعا کردند مورد ضرب و شتم توسط ماموران امنیتی خصوصی، قرار گرفته اند، مصاحبه کنند. اما مسولان به واسطه قدرتمند بودن مالکان این معدن هیچ پاسخی به درخواست‌های مکرر گروه تحقیقات حقوق بشر ندادند. تا اینکه در انتخابات، دسامبر این سال و پیروزی رقیب دموکرات در افریقا باعث شد که معادن طلا نیز وضعیت بهتری پیدا کنند.
وی تصریح کرد: اکنون حدود ۶۰ درصد از کارگران معدن الماس مارانژ از زنان تشکیل شده است. آنها به سختی مشغول هستند و شکایتی نمی‌کنند. خوشحالند که فرزندانشان مسکن و مدرسه و خودشان امنیت نسبی جانی دارند. کارگران بیشماری در این معدن از بین رفته‌اند اما درحال‌حاضر زنان بیشماری هستند که با آرامش دو شیفت در معدن الماس مارانژ کار می‌کنند اما این سوال مطرح می‌شود آیا به راستی الماس نفرین شده است؟!
